Krug iz zlatnog doba

Prozvani tihom, iskapanom rečju Blagom kao skorup što oblaže Taknuti nepipljivim smislom ko penom Budnosti se povinujemo datoj Odakle mere za stalno vrednovanje Odakle prostor za nerođenu stvarnost sveta U mesu diše bez vazduha vrlina Kao hladna svila prekriva kosti i tela A tela naših umiru kao čopor savladan, Izrastak probija iz zemlje svež Sunčano

Više je uma

Misli knjiga u već tešku premešta glavu Med mu iz blage duše teče kao slatka smola Više je uma u duši nego u najboljoj mudrosti Ona isceljuje baš kad savija se od bola Sami, mi sa senkama se milujemo u glavi Jedna je ista seta što ko ton dubok traje Više je uma u telu

Biser

I krvave usne, ispunjene strašću treptavom -drhte. I oči, ulepljene najslađim medom -peku. Nad umom se samoća sliva, Zarobljene ptice kljuju te iznutra. Trn oštar kroz meso školjke probada, Od trna luči se obli biser sedefa.